حفظ ابعاد دقیق: نیتراسیون در دماهای پایین‌تر نسبت به سایر فرآیندهای سخت‌کاری سطحی انجام می‌شود، بنابراین تغییرات ابعادی قطعه در این فرآیند حداقل است.
انتخاب نوع مناسب نیتراسیون گازی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله
پلاسما به کمک نیتریدینگ سوپرلیویل های مبتنی بر نیکل با میکروسیستم های مختلف کمک می کند
کاهش مدت نیتریت بدون به خطر انداختن ویژگی های مکانیکی و رفتار خستگی: اثر مثبت نانو کریستالیزاسیون سطح،
اما باید در عین حال توجه داشت که با افزایش عمق نفوذ نیتروژن و تشکیل بیشتر نیتریدهای فلزی در عمق، از سختی سطح به نسبت کاسته خواهد شد.
این جدول اطلاعاتی درباره ترکیب شیمیایی اسمی و دماهای آستنیتی کردن و برگشت دادن برای فولادهای نیتریده‌شونده کم‌آلیاژ حاوی آلومینیوم ارائه می‌دهد.
ارزیابی فرایندهای نیتریدی صنعتی برای کاربردهای فولادی فیوژن
نیتروژن‌دهی عبارت است از وارد کردن نیتروژن اتمی در لایه سطحی فولاد؛ بنابراین عامل ایجاد سختی سطحی در این روش تشکیل نیتریدهای فلزی است. درحالی‌که امکان نیتروژن‌دهی برای بسیاری از آلیاژها وجود دارد، اما تنها سختی زیاد را می‌توان در فولادهایی به دست آورد که حاوی عناصر آلیاژی نیترید زا مانند آلومینیوم، کروم، مولیبدن و یا وانادیوم باشند.
به صورت کلی مزیت نیتراسیون پلاسمایی نسبت به سایر روش‌های نفوذ نیتروژن در آن است که در این روش اعواج کمتر، سختی سطح یکنواخت، کمترین ضخامت لایه سفید و در نتیجه بالاترین کنترل را بروی فرایند می‌توانیم داشته باشیم.
با چشم غیرمسلح نمی‌توان مقدار کربن‌زدایی در فولاد را به طور دقیق اندازه گرفت. یکی از بهترین و ساده‌ترین روش‌ها برای تعیین میزان کربن‌زدایی، تست سختی‌سنجی محسوب می‌گردد.
این امر، خطر ایجاد اعوجاج و ترک خوردگی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
در این روش، مقاومت کششی و سختی فولاد را پیش از رسیدن به تبلور مجدد، اندازه می‌گیرند. روش دیگری که می‌توان از آن استفاده کرد نیز بررسی قطعه‌ای از فولاد در زیر میکروسکوپ، بعد از تبلور مجدد است.
رقیق کردن آمونیاک باعث کاهش ناراحتی کارکنان نزدیک کوره می‌شود. ورود نیتروژن به محفظه می‌تواند تا زمانی که مواد فناور مهر قطعات نیترید شده به دمای زیر ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد (۳۰۰ درجه فارنهایت) خنک شوند، به تعویق بیفتد.
قطعاتی که نیاز به سختی سطح بسیار بالا و مقاومت به سایش عالی دارند (مانند چرخ‌دنده‌ها، ابزار برش)